loader
 


Laatste reacties

Schröder 90 jaar, een voorbeeld

04-09-2015, 13:43 • 3812 keer gelezen  • 2 reacties
Schröder 90 jaar, een voorbeeld

Zaterdag 5 september wordt bij Schröder met een reünie het 90-jarig bestaan gevierd. De dansschool werd opgericht in 1925 door Wim en Mies Schreuder. Nu wordt de vierde generatie klaargestoomd om dit prachtige familiebedrijf voort te zetten. De familie en het bedrijf zijn voor mijn ontwikkeling, zowel als mens als ondernemer, van onschatbare waarde. De diepe vriendschap met Wim en Jacqueline hebben mij al op jonge leeftijd in staat gesteld om een blik te werpen achter de schermen. In een bedrijfstak waar gasten komen om vooral plezier te hebben ziet het er aan de voorkant allemaal mooi uit. Maar achter de schermen moet er keihard worden gewerkt. Altijd bezig zijn met vernieuwen, risico's nemen, investeren en meegaan met de trends die er in de omgeving plaatsvinden. Maar daarnaast een gezinsleven, kinderen opvoeden en proberen een sociaal leven te onderhouden. Daar past alleen maar diep respect voor, ze zijn voor mij een groot voorbeeld.

Naast de gevolgde danslessen bij Schröder heb ik er ook jaren achter de bar gestaan. Ik heb de tijden meegemaakt dat de kleine zaal (ZigZag) na de vrijdagse lessen stampvol stond met leerlingen die er een complete uitgaansavond van maakten. Maar ook bij de gala's en afdansavonden draaide ik mijn bardiensten. Toen was ik mij nog niet bewust dat ik ooit zelf ondernemer zou worden. Dat gebeurde pas enkele jaren geleden. Hoewel mijn ondernemersvorm niet te vergelijken is met Schröder heb ik wel heel veel geleerd. Hard werken en jezelf soms wegcijferen bijvoorbeeld. Leerlingen van Schröder hebben er natuurlijk geen boodschap aan als je het te druk hebt of je voelt je niet zo lekker. Gewoon aan de slag, je goede kleding aantrekken en met een brede lach en swingend lijf de passen geduldig uitleggen. En na afloop die stille leerling even vragen of er wat mis is. Want ja, dat komt er ook bij. Je bent niet alleen leraar en gastheer, maar je bent voor sommige ook een vaste waarde en een luisterend oor. Ook mijn opdrachtgevers hebben er natuurlijk geen boodschap aan wat er met mij persoonlijk aan de hand is. Zij betalen mij om een dienst te verlenen van goede kwaliteit. En als ik het dan een beetje te druk heb, dan moet ik niet zeuren. Blij zijn met mijn opdrachten en gewoon met een brede lach aan de slag.

Schröder blijft zich maar ontwikkelen, ook dat heb ik er geleerd. Er wordt continu geïnvesteerd in de zaal, het product en de kennis. Juist in goede tijden moet je niet stil staan. Er staat aan de Haarlemse Raamsingel een zaal die zijn weerga in de regio niet kent. Er is geen horecabedrijf in Haarlem met een mooiere geluids- en lichtinstallatie dan de danszaal. Ik heb geen bedrijfspand en geen inventaris, maar ook ik moet mijzelf blijven ontwikkelen. Trends in het communicatievak blijven volgen. Kennis op blijven doen, relaties aangaan en scherp blijven op de kwaliteit die ik lever.

Ik heb niet alleen veel geleerd van het bedrijf Schröder en de familie Schreuder. Wat misschien nog veel belangrijker is dat ik veel heb ervaren. Ik heb heel veel steun en vriendschap ervaren van Wim, Jacqueline, Jeroen en Steven. Ik heb gezien dat, naast alle drukte en verantwoordelijkheden voor het bedrijf, het gezin en de mensen om je heen de belangrijkste succesfactoren zijn. Het succes van Opmeer PR & Communicatie is niet het succes van Herman Opmeer. Doordat ik mensen om mij heen heb die belangrijk voor mij zijn en die mij steunen en helpen, kan ik bogen op een prachtige klantenkring. Ik sta daarom ook zaterdag met een brede grijns achter de bar in mijn oude rol. Want onbewust is in dat mooie Haarlemse bedrijf de ondernemer in mijzelf opgestaan.


marja hopman-zegwaart • 02-08-2020, 12:00
Hallo, wat leuk om dit stukje te lezen. Ikzelf heb nooit op dansles gezeten bij Schöder. Ik zat op ballet. Ook leuk. Maar wat het ik altijd genoten van de prachtige verhalen die mijn ouders mij vertelde en die elkaar ook ontmoet hebben op het bevrijdingsbal 1946. Er moeten foto's van zijn vertelde mijn ouders. Mijn vader's naam was Louis Zegwaart en hij had 2 broers Hen & Wim die hun moeder in de WOII hebben verloren in een concentratiekamp. Ze stonden er alleen voor halverwege de oorlog. Wel is voor zijn moeder Clasina Zegwaart de Korte een standbeeld opgericht in Heerhugowaard. Zij wij (kinderen) zijn daarbij bij geweest. Mijn ouders leven niet meer maar zijn in 1946 getrouwd en waren heel gelukkig samen. Ze hebben 2 kinderen gekregen waaronder ikzelf en mijn broer Arno. We zijn nu 72 en 63 jaar. Maar die foto's hè. Mijn moeder vertelde mij dat ze een prachtige japon aanhad en nadat de jaren verstreken waren heeft ze zelfs daar nog een lampenkap van gemaakt. Ik praat nu over 1953. Altijd maar die dansschool Schröder die zoveel malen is genoemd. Zij kregen een huis in de Bloemhofstraat en als ik dan met mijn moeder langs de singel liep dan kreeg ik weer dat hele verhaal te horen. Jaren lang ben ik met mijn auto daarlangs gereden. Dus nu is mijn vraag, waar kan ik foto's bekijken op internet van dat vrijheidsbal in 1946. Ik ben zo benieuwd hoe mijn ouders er daar uit zagen vooral mijn moeder vanwege die japon.
Graag uw reactie hierop. Met vriendelijke groeten van een dochter wier ouders heel wat jaren gedanst hebben bij Schöder. Hoop dat ze nu samen ook in de hemel mogen dansen.
marja hopman-zegwaart • 02-08-2020, 12:47
Ik heb nog vergeten te melden dat mijn moeder Corrie Piek heette. Ze had 4 broers en een zus waaronder Gerard Piek, Jan Piek, Annie Piek, Nol Piek en Miel Piek. Deze hebben ook weer kinderen gekregen die allemaal dansles hadden bij Schröder. Dus u begrijpt dat wij daar vaak over spraken. Vandaar die vraag naar foto's uit die tijd.
Hartelijke groeten, Marja Hopman-Zegwaart.

Reageer op dit artikel

Naam: E-mail: * Website:
Reactie:
*   Bij de eerste keer reageren wordt er een e-mail naar u gestuurd ter bevestiging van uw reactie. Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd.
Onthoud mijn gegevens
Stuur e-mailnotificatie nieuwe reacties.