De vertegenwoordigers van de media worden in mijn ogen nog teveel gezien als 'tegenstanders' van voorlichters. Ik vind dat geen goede houding. Ik heb altijd zoveel mogelijk de journalist als een klant proberen te zien. Het is de taak van de voorlichter om de belangen van zijn opdrachtgever goed te behartigen waarbij hij de journalist zo goed mogelijk moet bedienen. Dat wil niet zeggen dat de voorlichter maar precies moet doen wat de journalist wil. Er zijn soms zwaarwegende belangen die het hem onmogelijk maakt om vragen te beantwoorden of interviews te regelen. Op het moment dat je een journalist eerlijk aangeeft waarom je niet kan doen waar hij om vraagt zal hij daar begrip voor hebben. Natuurlijk zijn er slechte journalisten, ook ik ben er wel eens ingeluisd door een journalist. Maar er zijn natuurlijk ook slechte voorlichters. Vakgenoten die niet met voorlichting bezig zijn maar met het verdraaien van feiten om hun opdrachtgever zo goed mogelijk voor de dag te laten komen.

Maar het grootste deel bestaat uit vakmensen. Een journalist weet het te waarderen als je de moeite neemt om aan zijn vragen te voldoen. Journalisten en voorlichters hebben er belang bij om onderling een goede verstandhouding te hebben.

Helaas hebben de meeste journalisten wel een gezamenlijk trekje, ze zijn ongeduldig. Vandaar dat ik in de training probeer duidelijk te maken dat je afspraken moet maken. Laat even weten wanneer de journalist een antwoord kan verwachten. En als je dat niet gaat halen, bel hem dan even op om dat te vertellen. Je voorkomt irritatie bij de journalist en imagoschade voor de beroepsgroep. Want het doet mij eigenlijk wel een beetje pijn als ik een twitterende journalist een bericht de wereld in zie sturen met de tekst: 'De enige goede voorlichter is een dode voorlichter'.